Niet meer willen beheersen en sturen
elk vanuit de eigen waarheid en machtslogica.
Niet meer denken te moeten komen
met de hele zee voor onze dorst.

Weer leren stappen
met een glimp, met dauw en met een flinter.
Zoals vogels druppels meedragen van hun bad
en de wind een korrel zout.

Vrij naar Olav Hokonson Hauge, 1908-1994, Noorwegen

Zie ook nog ‘De mooiste van de hele wereld.
De moderne wereldpoëzie in 333 gedichten.’ Koen Stassijns en Ivo van Strijtem.

Een mooi gedicht dat past bij onze tijd.

Nu we steeds scherper beseffen dat de coronacrisis (de hele milieucrisis)
en de gevolgen ervan veel langer en ingrijpender zullen duren.
(Of blijvend zullen zijn…)
Nu kunnen we beter al concreet werk beginnen te maken
van anders gaan leven en anders gaan samenleven.

Jean Paul Vermassen