‘Ik schrijf in een gevangeniscel.
Maar ik ben niet in de gevangenis.’

Een boek om te lezen en herlezen in deze ‘opgesloten dagen’ …
‘Ik reis over de hele wereld in een gevangeniscel.

Zoals je misschien al wel weet, beschik ik over een goddelijke arrogantie, eentje die niet vaak erkend wordt, maar die uniek is voor schrijvers en die al duizenden jaren van de ene op de andere generatie wordt doorgegeven. Ik beschik over een vertrouwen dat groeit als een parel binnen de harde schelpen van de literatuur. Ik beschik over een immuniteit die beschermd wordt door het ijzeren harnas van mijn boeken.

Ik schrijf in een gevangeniscel.
Maar ik ben niet in de gevangenis.
Ik ben een schrijver.
Ik ben noch waar ik ben noch waar ik niet ben.
Je kunt me gevangenzetten, maar je kunt me niet in de gevangenis houden.
Omdat ik, zoals alle schrijvers, over magie beschik. Ik loop met gemak door muren heen.’

Ahmet Altan, Ik zal de wereld nooit meer zien. Aantekeningen uit de gevangenis.