Op zondag 17 juli en maandag 1 augustus vierden we in de Clemenspoort twee mooie feesten: het patroonsfeest (de Allerheiligste Verlosser) en de stichter (Alfonsus de Liguori) van de Redemptoristen.
Het leven van Alfonsus draaide zich binnenste buiten (en vooral: naar buiten) naarmate het besef doordrong van de liefde waarmee God hem bemint. Een liefde die zich niets aantrekt van de fratsen of theorieën van de mensen. Paulus schreef het al: “niets kan ons scheiden van de liefde van God”.
Wie de genade (dat is: onverdiende/onverdienbare liefde) heeft geproefd, die leeft in vrede met zichzelf, en ligt ervan wakker dat er mensen zijn die nog geen besef hebben van de vrijheid door Gods genade.
Er zijn zo’n mensen: zij die Gods liefde ingewikkeld maken en vastbinden in regeltjes, zij die ‘koel/kil/koud’ blijven en afgestompt voor Gods vurige Geest, zij die de boodschap kregen dat ze van geen tel zijn, zij die de liefdespijn (want liefde brandt en raakt) uit de weg gaan,…
Daarom trok Alfonsus onvermoeibaar naar buiten opdat arm en rijk de kans zou krijgen om zich door God bemind te weten.
